Zelfs artistiek leider Walter Supèr (46) is verbaasd over de grote weerklank die Springtij vindt. En dat na vijf voorstellingen die Theatergroep Plezant eerder maakte, speciaal voor zorgprofessionals. Springtij gaat over de verwachtingen, verlangens en problemen van mensen die in de eerstelijnszorg werken. Zeer herkenbaar voor de toeschouwers. Maar herkenbaarheid is niet genoeg: ‘Theater gaat pas echt zijn werk doen als het raspt, schuurt, provoceert, schrijnt, in het hart raakt, de ogen opent, twijfels brengt en tot nadenken stemt.’
De bezoekers hebben twee gastenboeken vol geschreven over wat ze van de theatervoorstelling vonden. Een greep uit de reacties: ‘We zijn als team aan de praat geraakt over de dingen in ons werk die er echt toe doen.’ ‘Jullie hebben ons geconfronteerd en geïnspireerd.’ ‘Ik vond het zo fijn om weer eens echt in gesprek te raken over mijn vak.’
Theatergroep Plezant wil professionals wakker maken. ‘Mensen terugbrengen naar de kernvragen waarmee ze ooit in hun beroep stapten’, legt artistiek leider Walter Supèr uit. ‘Hoe sta ik er eigenlijk voor als ik de balans opmaak van mijn werkzame leven?’
Springtij gaat over zes zorgprofessionals die ooit in hetzelfde studentenhuis woonden. Destijds, vlak voordat ze uitzwermden, schreven ze zichzelf een brief. Daarin staat wie ze hopen te zijn over twintig jaar, wat hun wensen zijn voor later en ook de geheimen die ze nooit samen hebben gedeeld. Nu – die twintig jaar zijn inmiddels voorbij – ontmoeten de zes elkaar weer in een zomerhuis in de Ardennen. Ze hebben intussen een staat van dienst opgebouwd als huisarts, fysiotherapeut, gezinscoach, medisch ethicus, apotheker en muziektherapeut en delen hun ervaringen én de inhoud van de brieven van destijds. Thema’s als geluk, macht, geld, levensvervulling, liefde en verantwoordelijkheid komen aan de orde. En dat alles tegen de achtergrond van de huidige gezondheidszorg.
De kernvraag van Springtij is hoe de patiënt of cliënt in de eerstelijnszorg meer eigen regie kan krijgen. En wat de zorgprofessional daaraan kan bijdragen. Supèr heeft het niet zo begrepen op theoretische begrippen als zelfmanagement en participatiemaatschappij. ‘Ik hoor zorgverleners vaak zeggen: wat moeten we met die concepten die vooral op papier leven? Na het zien van onze voorstelling kunnen ze die abstracties beter plaatsen, zowel in hun professionele leven als in hun privéleven.’ Zelfmanagement van de cliënt begint bij zelfmanagement van de zorgprofessional, stelt Supèr. ‘Al is de cliënt of patiënt steeds beter geïnformeerd, de ware begeestering zal toch moeten komen via de zorgprofessional. Door de manier waarop de eerstelijns zorgverlener zijn zorg aanbiedt, kan hij de cliënt motiveren om steeds meer zelf de touwtjes in handen te nemen.’
Ook de rol van de zorgverzekeraar wordt in Springtij belicht. ‘Het lijkt soms alsof zorgverleners en zorgverzekeraars tegenover elkaar staan in plaats van naast elkaar met elk een eigen invalshoek.’
Theatervoorstelling Springtij: zorgprofessionals confronteren met kernwaarden
Theatervoorstelling Springtij: ‘Zorgprofessionals terugbrengen naar de kernvragen waarmee ze ooit in hun beroep stapten’.
