Manager zorginkoop Bertien Dumas werkt aan een gesloten zorgketen met een sterke eerste lijn

Versterking van de eerste lijn vraagt om multidisciplinaire samenwerking tussen zorgaanbieders in de hele keten en om transparantie over de geboden kwaliteit, stelt Bertien Dumas, manager zorginkoop eerste lijn bij zorgverzekeraar Menzis. De zorgaanbieders in de eerste lijn staan open voor het gesprek hierover, constateert ze, maar de materie is wel complex. En de ziekenhuizen staan voor een grote uitdaging.

Bertien Dumas werkt nu bijna anderhalf jaar als manager zorginkoop eerste lijn bij Menzis. Een bewuste keuze, ingegeven door de wens een bijdrage te leveren aan oplossingen die de zorg ten goede komen. Maar ook een opmerkelijke stap, want ze wilde eigenlijk dokter worden. ‘Mijn vader was huisarts en ik vond het altijd machtig interessant als er patiënten over de vloer kwamen’, vertelt ze. Ze werd uitgeloot, deed een jaar bedrijfskunde en werd toen wel ingeloot. ‘Na mijn coschappen besloot ik echter niet verder te gaan’, zegt ze. ‘Ik werd geboeid door de koppeling tussen de medische inhoud en bedrijfseconomische principes en vond in consultancy de mogelijkheid om daar wat mee te doen.’ Ze werkte in binnen- en buitenland, deed opdrachten voor VWS en voor ziekenhuizen, maar ontdekte na verloop van tijd ook een beperking van dit werk. ‘Ik wilde dingen afmaken en zelf verantwoordelijkheid dragen’, zegt ze. ‘Overstappen naar een zorgverzekeraar was daarom een logische stap voor me, want zorgverzekeraars zijn in staat het veranderproces in de zorg te versnellen en innovatie de ruimte te geven. En de eerste lijn was daarbij een interessant werkveld voor me. Deels omdat die steeds belangrijker begon te worden, maar deels ook omdat ik zag dat verbinding nodig was tussen de eerste lijn en de rest van het zorgaanbod. De patiënt is niet gebaat bij schotten tussen de lijnen, die wil gewoon goede zorg. Daaraan wilde ik een bijdrage leveren, door vanuit integrale concepten te werken aan verbetering van de zorg.’

De dynamiek die Dumas bij de zorgverzekeraar aantrof, sloot goed aan bij haar verwachting. ‘Wel word je in die positie geconfronteerd met de weerbarstigheid van de materie’, zegt ze. ‘Het is complex, niet alleen de inhoud zelf, maar ook de verhoudingen tussen de stakeholders. Als zorgverzekeraars proberen we die met elkaar te verbinden, maar ik merk daarbij wel dat we een imagoprobleem hebben. Ik ben ervan overtuigd dat zorgverzekeraars handelen vanuit de ambitie om het zorglandschap in te richten zoals we dat allemaal wensen, maar dat wordt door de zorgaanbieders en de patiënten niet altijd zo gezien. We zijn blijkbaar nog onvoldoende in staat om aan de verzekerden uit te leggen wat wij kunnen doen om de zorgpremie in de hand te houden en zorg te bieden die toegankelijk, betaalbaar en van goede kwaliteit is. Natuurlijk vragen we nogal wat van mensen, dat besef ik. We proberen mensen te overtuigen van het belang van zelfmanagement en een gezonde leefstijl. En ik begrijp het als mensen zeggen: waarom zou ik dat doen voor mijn zorgverzekeraar? De zorgpolis is een vrij technisch product, moeilijk te verkopen.’ Dumas beseft dat de verzekerden – zeker in hun rol als patiënt – meer affiniteit voelen met de zorgaanbieders.