Goede ondersteuning en infrastructuur zijn fundament voor eerstelijns samenwerking

Door de decentralisaties, de vergrijzing, de groei van het aantal chronisch zieken en de toenemende mogelijkheden voor substitutie neemt het belang van geïntegreerde eerstelijnszorg toe. De eerste lijn kan dit alleen aan als de ondersteuning en infrastructuur goed geregeld zijn. Hieraan wordt achter de schermen hard gewerkt.

De tussenrapportage ligt er al een tijdje: Naar professionele ondersteuning en infrastructuur voor samenwerking van huisartsenzorg en multidisciplinaire zorg voor samenwerking met andere partijen. Hij dateert van december 2014 en beschrijft wat nodig is aan ondersteuning en infrastructuur om tot de geïntegreerde eerstelijnszorg te komen die nodig is om de substitutie van zorg van tweede naar eerste lijn te laten slagen. Het gaat bij de organisatie en infrastructuur om zeven aspecten: ICT, bedrijfsvoering/organiseren, kwaliteit, innovatie, professionele samenwerking/zorgmanagement en gemandateerde afspraken. ‘Allemaal zaken die geregeld moeten zijn om de eerstelijns zorgaanbieders te ontlasten, zodat zij hun tijd kunnen besteden aan het primaire zorgproces’, zegt Hansmaarten Bolle, directeur van InEen (mede namens Zorgverzekeraars Nederland en de Landelijke Huisartsen Vereniging penvoerder voor het onderzoek naar de ondersteuning en infrastructuur voor eerstelijnszorg). ‘In ketens of zorggroepen zijn al deze zaken soms al geregeld en soms is dit ook goed gebeurd. Maar het is onzeker geregeld naar de toekomst toe omdat die ketens of zorggroepen niet weten of bepaalde zorg volgend jaar weer bij hen wordt ingekocht. Daarin moet continuïteit komen. Deze ketens of zorggroepen moeten investeren in vastgoed, mensen en ICT. Daarom is het ook belangrijk dat meerjarencontracten ontstaan, want dit zijn investeringen die over meerdere jaren worden afgeschreven.’

Deze investering is nodig om te kunnen waarmaken wat in de inleiding van de tussenrapportage wordt gesteld, namelijk: “In de eerstelijnszorg is samenwerken de norm en de bijbehorende ondersteuning en infrastructuur onderdeel van de normale manier van zaken doen”. ‘Die samenwerking zou in ieder geval de norm moeten zijn’, stelt Bolle, ‘het is natuurlijk een proces in ontwikkeling. Juist daarom is met ZN en de LHV afgesproken dat die infrastructuur verder moet worden ontwikkeld. Nu hebben we daarvoor maar twee betaaltitels: de GEZ-module en de praktijkkostenfinanciering. Die laten onzekerheid bestaan over de vraag of dubbel betaald wordt en over de vraag waarvoor precies wordt betaald in relatie tot de uitkomsten van zorg.’