Nederlands Wijkverpleegkundigen Genootschap een stimulans voor de verdere ontwikkeling van het beroep

In de Zorgverzekeringswet heeft de wijkverpleegkundige een zelfstandige, bevoegde en onafhankelijke functie naast de huisarts. Dat vraagt om een professionele, wetenschappelijk onderbouwde en toetsbare werkwijze. Daar schort het (nog) aan. Reden voor acht zorgorganisaties om vaart te zetten achter de ontwikkeling van professionele standaarden voor wijkverpleging. Ze hebben daarvoor het Wijkverpleegkundigen Genootschap in het leven geroepen. Het prille initiatief wordt breed verwelkomd.

Dick Herfst, bestuursvoorzitter van ZZG zorggroep, een van de initiatiefnemers van het Nederlands Wijkverpleegkundigen Genootschap (NWG), vertelt hoe het idee in gezamenlijkheid is ontstaan. ‘Wij – een achttal zorgorganisaties met veel wijkverpleegkundigen – delen op gezette tijden onze ervaringen en bespreken actuele ontwikkelingen. Een jaar geleden nodigden we daar een lector wijkzorg bij uit. Hij maakte ons duidelijk hoe essentieel de ontwikkeling van richtlijnen en standaarden voor de wijkverpleging is. We besloten onze verantwoordelijkheid te nemen en extra kwaliteitsimpulsen te geven aan het beroep.’

Die lector wijkzorg was Henk Rosendal, werkzaam bij de Hogeschool Rotterdam en voorzitter van de Stichting Bevordering Wijkverpleegkunde, die post-hbo-onderwijs verzorgt voor wijkverpleegkundigen. ‘We hebben in Nederland maar een handjevol wijkverpleegkundige richtlijnen, die bovendien niet up-to-date zijn. Dat is lastig met het oog op de aanspraak wijkverpleging die we nu hebben in het kader van de Zorgverzekeringswet. Verzekeraars kopen zorg in en doen dat idealiter op grond van het best beschikbare wetenschappelijke bewijs. Dan heb je als wijkverpleegkundige iets om op terug te vallen: doe ik de goede dingen? En hoe wéét ik dat ik de goede dingen doe?’

Het werk van wijkverpleegkundigen begint met een goede diagnose, stelt Herfst. ‘Maar als je kijkt naar het professionele referentiekader op grond waarvan zij de diagnostiek doen, moet je concluderen dat er behoefte is aan meer wetenschappelijke onderbouwing. Om de diagnosestelling op een professionele manier te kunnen doen zijn richtlijnen en standaarden noodzakelijk. Er is de beroepsgroep een stuk professionaliteit ontnomen toen anderen de indicatiestelling gingen doen. Dat deel gaan we terugleggen.’ Het indiceren is dan ook een van de belangrijke inhoudelijke thema’s waar het NWG zich op gaat richten, zegt Rosendal. ‘Welke diagnose stel ik op grond waarvan? Wat betekent dat voor de doelen die we willen behalen? Welke interventies passen daarbij? En wat is het instrumentarium dat mijn handelen kan versterken?’

Naast ZZG zorggroep doen de volgende organisaties mee: Florence, Omring, Sensire, Evita Zorg, Espria, Fundis en Meander. Vijf organisaties leggen jaarlijks 40 duizend euro in voor een looptijd van twee jaar; de andere ondersteunen het initiatief en zijn zich nog intern aan het beraden. Het NWG wordt nadrukkelijk gepositioneerd náást beroepsvereniging V&VN; het worden geen concurrenten, verzekert Rosendal. Alles gebeurt in afstemming met elkaar.