Verwijs-screeners zijn slechts hulpmiddelen bij behoefte aan meer informatie

Zorgverzekeraars zetten vragenlijsten in binnen de ggz. Hiermee beogen ze de rechtmatigheid van de verwijzing en het effect van de zorg te beoordelen. Er zijn zorgverzekeraars die het gebruik van screeners als voorwaarde stellen voor vergoeding na verwijzing, of dit opnemen in de contractering van huisartsen. Het Nederlands Huisartsen Genootschap (NHG) vindt dat geen goed idee. In dit artikel legt ze uit waarom.

De verwijs-screeners (of vragenlijsten) die zorgverzekeraars binnen de ggz inzetten (en soms zelfs opleggen bij contractering van de eerste lijn) hebben tot doel de rechtmatigheid van verwijzing en het effect van zorg te beoordelen. Het Nederlands Huisartsen Genootschap (NHG) kan zich hier niet in vinden. Verwijsscreeners zijn namelijk onvoldoende onderbouwd, niet afgestemd op het zorgverleningsproces, niet gedragen door de beroepsgroep, niet gebaseerd op (zorg)standaarden en ook ongeschikt als kwaliteitsindicator. Het zijn slechts hulpmiddelen die ondersteunend ingezet kunnen worden als de huisarts of de patiënt behoefte heeftaan meer informatie.

Zowel binnen de somatische zorg als de ggz vervult de huisarts de rol van poortwachter. Het is de verantwoordelijkheid en taak van de huisarts om in te schatten waar de patiënt met psychische problemen het best op zijn plek is. Karakteristiek voor de werkwijze is klacht- en probleemgericht werken waarbij het patiëntenperspectief centraal staat. De huisarts bepaalt de meest passende behandeling op basis van de zorgvraag en de context van deze zorgvraag.

Het stellen van een diagnose door middel van een verwijs-screener staat hier haaks op en zal op zijn best een meting zijn van de aanwezige klachten op dat moment en wijkt dus sterk af van het professionele diagnostisch proces. Een dergelijk verwijs-screener kan hoogstens een hulpmiddel zijn in het stellen van een diagnose, mits hiervoor gevalideerd.