In presentaties die Kaljouw de laatste tijd in het land houdt, laat ze afbeeldingen van schapen zien. “Die zijn het allemaal met elkaar eens”, zegt ze, “en ze gaan het regelen. Maar ik zie niet het durfschaap, het schaap dat als eerste over de dam gaat, in het besef dat het onderweg geschoren gaat worden. Dat durfschaap moet het vertrouwen hebben dat we het opvangen en dat het een mooi nieuw vachtje krijgt.” Een onconventionele benadering, maar hij werkt wel. “Een paar bestuurders hebben zich gemeld. Ze begrijpen de boodschap, én de noodzaak ervan.”
Met die ‘noodzaak’ verwijst Kaljouw naar het persoonlijke essay dat ze afgelopen oktober als inleiding publiceerde bij het NZa-document stand van de zorg 2022. Een essay waarin ze onomwonden stelde dat de zorg een kritisch punt heeft bereikt: we stevenen af op een harde tweedeling en ‘we zijn veel dichter bij dit punt dan menigeen denkt’. Een ongebruikelijke stap, want in eerdere Stand-documenten trad Kaljouw niet zo nadrukkelijk op de voorgrond. “Het is mijn laatste”, zegt ze, “ik heb mijn vertrek aangekondigd in 2023 en ik wilde nog één keer een punt maken. Het was dus een bewuste keuze.
Het hele artikel lezen? Download het hier!
