We zitten in een tijdgewricht waarin er niets meer zit tussen gezond en ongezond of normaal en abnormaal, stelt De Mönnink. Maar daar zit natuurlijk heel veel tussen, namelijk de levensstress waar we allemaal mee te maken hebben. “Helaas lijkt dit tussengebied met de DSM-classificatie – waarin 541 ziektecategorieën onderkend worden – een beetje verloren is gegaan”, zegt hij. “Dat getal is volstrekt onwerkbaar als het gaat om normale levensstress, dan is het zelfs onterecht om mensen eindeloos te verkavelen. Ze hebben gewoon last van levensstress en komen daar niet altijd alleen uit. Levensstress niet alleen door tekorten in bestaanszekerheid, maar ook aan liefde en perspectief: dat is waarmee sociaal werk zich bezighoudt.” Verwijzend naar het een aantal jaar geleden vaak gehoorde ‘van zz naar gg’ ziet De Mönnink een logischechronologische lijn van aandacht voor zz via gg naar mm: van Ziekte en Zorg via Gezond en Gedrag naar Mens en Maatschappij. Hij zegt: “In het gedachtegoed van Positieve Gezondheid zit al een aanvulling van zz naar ‘gg’, maar terecht zien we een toenemend besef van de overheid en de zorgverzekeraars dat de stress van mensen in hun sociale omgeving moet worden geplaatst. En dat dus moet worden geïnvesteerd in het sociaal domein. Maar dat moet dan ook wel gebeuren, want zoals het nu gaat werkt het niet. In mijn trainingen als senior docent sociaal werk zeggen sociaal werkers dat ze een soort indicatieorgaan zijn geworden.
De Mönninks motto in relatie tot levensstress is: je moet de last in je leven wel zelf dragen maar niet alleen. “Drie begrippen zijn hierbij belangrijk”, vertelt hij, “draaglast, draagkracht en draagvlak. Het zijn de drie integrale onderdelen van de psychosociale stressdriehoek waarmee de sociaal werker dagelijks bezig is. Dit 3D sociaal werkmodel is wetenschappelijk onderbouwd. Maar om daarin naar behoren te kunnen handelen, moet sociaal werk daarin wel solide getraind zijn. Sociaal werk moet niet steeds het wiel opnieuw uitvinden, maar een body of knowlegde en body of skills ontwikkelen. Het ontbreekt – in tegenstelling tot in de zorg – aan eenheid in onderbouwde kennis en interventiekennis.”
Het hele artikel lezen? Download het hier!
