PREMIUM 
Laten we samen bouwen aan een inclusiever gezondheidssysteem
Nederland kent grote ongelijkheid in kansen op een gezond leven. Mensen in armoede leven gemiddeld 7 tot 8 jaar korter en worden 25 jaar eerder ziek. Zij hebben een verhoogd risico op diabetes, longziekten, stress en depressie. Gezondheidsverschillen zijn ook afhankelijk van of je opgroeit, woont of werkt in een gezonde leefomgeving, je sociale netwerk, je (taal- en digitale) vaardigheden en je toegang tot zorg. In dit artikel deelt Pharos hoe de noodzakelijke transitie van een zorg- naar een gezondheidssysteem ondersteund kan worden.
Het streven is loffelijk, de aanpak oogt grondig maar gaat mijns inziens voorbij aan de diplomaverzuiling (de hoog gediplomeerden versus de laag gediplomeerden levend in geheel verschillende werelden) en de praktijk van de beleidspiramide. Mijn langjarige ervaring met het ontwikkelen en (doen) uitvoeren van beleid heeft de volgende fasen van inspanningsverdeling opgeleverd: beleidsplan maken 5%, methoden & middelen verwerven en invoeren 15%, uitvoeren van van het beleidsplan met toepassing van de methoden en middelen 80%. De publicatie lezende concludeer ik dat fase 1 al leidt tot een zeer grote inspanningsvereiste. Als dat al succesvol verloopt is de uitvoering aan de orde die een nog veel grotere en organisatorisch schier onhaalbare inspanning vergt. De term Deltaplan is nog een onderschatting!
Mijn advies, beperk de aanpak tot kleinschaligheid en stimuleer verspreiding op evolutionaire wijze. Denk aan de praktijk van sleepboten, eerste de dunne lijn overbrengen naar de sleep en dan successievelijk dikkere lijnen totdat de uiteindelijk geschikte sleepkabel is overgebracht.